Пред некој ден случајно се сретнав со една другарка од факултет и седнавме на кафе во ГТЦ. Таа почна (бидејќи нели јас немам проблеми мои а она е женско) да објаснува како е осамена како размислувала на самоубиство итн итн.По разговорот и дружењето кое го имав со многу луѓе низ градот сватив дека сите се некако ... осамени. Американскиот сон дојде кај нас и си ја донесе со себе својата болест - осаменоста. Просечен Американец има еден пријател. Се прашувам дали и ние дојдовме на тоа дереџе.
Нормално ,акако добар пријател ја утешив, дека сепак е млада, има уште многу од животот... И тогаш дојдов дома и видов дека се случиле четири самоубиства во Струмица за еден ден.
Можеби сме полоши од Америка. Таму барем можеш да си дозволиш да купиш пријатели.
На крајот кога ја земавме сметката ми го остави бројот... Можеби ќе и се јавам...ако не сум премногу down тој ден.
Нема коментари:
Објави коментар