He who controls the spice, controls the universe

Листајќи деновиве по разноразните torrent сајтови, го најдов Dune во DVD верзија. Бидејќи ja немам гледано верзијата на филмот од која што Lynch се има откажано (поради големи промени, пред се во почетокот на филмот каде што има додатни неколку минути објаснување на приказната) а и поради брзиот интернет (фала Телекабел :) успеав да го симнам за некои си два часа. Atreides, Harkonnen, Padishah Emperor, Bene Gesserit... Како копиљ (кога последен пат го гледав филмот), а и потоа кога ги прочитав книгите, зачинот го заменував со нафта. Релацијата дури не беше ни скриена во книгата - зачинот се наоѓа на пустинска планета, каде што живеат племиња кои ја ценат водата повеќе од зачинот, и кои се под постојан напад/игнорирани од страна на Spacing Guild и Големите Куќи. Подоцна во книгите, Herbert ќе навлезе во политичка анализа на последиците од долготрајна диктатура од суштествено правичен владетел и создавањето на религија која го обожава истиот како Бог (што само по себе наликува на комунистичките лидери, посебно на Ленин и Тито, се разбира во некоја поблага варијанта). Приказната продолжува во новите делови од сагата, кои се пишувани од синот на Frank Herbert, Brian. Бидејќи ги има во аудио форма ќе ги симнам истите и потоа ќе дадам мое лично мислење за истите, иако генералните reviews се позитивни.

p.s. Стигнав до lvl 56 со mage-от...Уште малку па Outland :).

Mojot Frost Mage и јас

Бидејќи претходно играв со џуџе hunter, на почетокот бев малку скептичен во поглед на mage-от како класа. Ми изгледаше некако... Премногу ранлив. Може да користи само cloth, а од моето лично искуство доволни се два три удари за да биде убиен. Затоа бев претпазлив и со резерва пристапив кон овој карактер... И бев навистина позитивно изненаден. Шокиран. Да, класата е ранлива. Да, може да се убие со два-три удари. Но, (барем на frost таленти) многу лесно може да заврши битката (дуелот) а да непријателот не нанесе ниту еден удар. Плус на тоа, класата има бонуси во многу други области, како телепортирање во било кој главен град и создавање на портали за истите, blink (многупати ме има спасено), како и (мое лично мислење) титулата за најдобра класа за grindање.

Плус, си ги симнав сите книги од серијалот New Jedi Order во аудио форма, па додека крипам/завршувам quest-ови си ги слушам новите авантури на Han Solo, Luke (i am your father) Skywalker и другите момци од Star Wars универзумот кои се во војна со раса дојдена од другата страна на The Outer Rim (Yuuzhan Vong) кои се некаква си мешавина помеѓу Zerg и религиозни фанатици (hint - боговите на Yuuzhan Vong бараат да си го сечете/отсекувате делови од телото за да ја покажете својата верба) и прават целосна инвазија на галаксијата (која е владеана од The New Republic).
Со оглед на тоа дека имав прилично напорна недела , а и нареднава недела нема да биде ништо подобра, времето поминато во дружба со WoW (богами и Star Wars) е едно од ретките задоволства кои можам со оглед на другите обврски да си ги приуштам.
Доволно напишав сега да одам да утепам уште некое крипче/Horde :).

The Dark Tower

Замислете книга од епска пропорција како LOTRO, со број на страници кој надминува 2500 ( според мене е некаде блиску до 3000), и сето тоа од умот на the one and only Stephen King. Да, се работи за Мрачната Кула, која има седум дела, (завршува приказната во седмиот дел) сага за Roland Deschain, последниот револвераш во светот кој продолжил понатаму. Првиот дел од епската приказна (наречен "The Gunslinger") почнува со последниот револвераш, Roland Deschain , кој го брка човекот во црно ( волшебник кој спиел со неговата мајка и го убил неговиот татко, или барем Roland така верува) низ еден постапокалиптичен свет кој што постои во реалност толку блиску а сепак толку далеку од нашата. Сите реалности , сите временски линии се спојуваат и тргнуваат од Мрачната Кула, која Roland ја бара за да го врати времето наназад во според него светлото кралство на неговиот татко. Врската помеѓу нашата реалност и реалноста на Roland се поврзува преку врати (во буквална смисла на зборот) во свеста на тројца луѓе - џанакот Eddie Dean, Odetta Holmes , богата црнкиња која живее во 60-те и се бори за правата на црнците во расистичка Америка (во инвалидска количка и плус на тоа има две личности како последица на нејзината несреќа), и Jack Mort, кој е одговорен за несреќата на Odetta ( и смртта на Jake во нашата реалност, момчето кое Roland ќе го жртвува за да го фати човекот во црно) . Американскиот среден запад, по некаква светска (нуклеарна?) војна во свет во кој мутанти и чудовишта не се чудна работа, исто како и роботи и технологија оставена од претците (луѓето во светот на Roland се на некое ниво на развој на Дивиот Запад), замешано со прекрасниот ум на мајсторот на хоророт и "уште само една страница" моментот создаваат дело кое навистина не ви допушта да престанете со читање (и да учите за испит на пример).
p.s. Повторно почнав да играм WoW на AhnQiraj. Flameathon - 45 lvl frost mage. Ако некој плеска бујрум :).

Зависност од Ikariam

Во стилот на новата епизода на South Park ви ја преставувам мојата нова интернет зависност - причината зошто секое сабајле додека варам кафе проверувам дали има или нема интернет - Ikariam.
Играва е направена од истите типци кои ја направија Ogame , со тоа што Ikariam има подобрена графика (сепак е browser based па не очекувајте Direct X 10.1), како и редица решени проблеми. Трговските бродови се на располагање без оглед на тоа во кое пристаниште се изградени на пример. Потоа, има слободен пазар каде што може да се купат ресурси за злато на аукција (нешто слично на WoW само што тука се нудат ресурси), и играта има некакво чувство на Sid Meier's Civilization. Играта добива редовни подобрувања, внесување на нови згради, нови единици итн. Мојот nick е Rolandmk на Alpha World па ако некој случајно се вклучува на играта pm me. Бидејќи имам лошо искуство со босанските/хрватските верзии на Ogame се ставив на англиската (светската верзија) на Ikariam.

Се гледаме (читаме) во игра! :)

Внатрешниот и надворешниот непријател

Сите имаме слушнато за луѓето што земаа бугарски пасоши. И сите знаеме зошто тие луѓе земаа бугарски пасоши - за пари . Ок, flashforward. Има предлог од нашиот јужен сосед да го смениме името за да влеземе во NATO. Со оглед на тоа што NATO е присутен/ негови членки се сите соседи освен Србија (од која не верувам дека ни доаѓа инвазија) безбедноста не е проблем (барем на поголем план). Значи - влезот во NATO беше (е) важен за нашата економија. Во превод - предлогот беше да си го смениме името за да добиеме пари. Исто како што тие што се пишуваат како Бугари го прават за пари. Како Македонците кои прифаќале Ислам во турско. Како курвите пред саем.

За срамота е што само ВМРО-ДПМНЕ имаше јасен став дека името никогаш нема да се смени (ако има некоја друга партија тогаш нека ми извини што не сум ја спомнал). Фактот што со менувањето на името имаше и дека никој не смее да се пишува како Македонец, или дека зборува Македонски јазик како да го подзаборавија многу од нашите "интелектуалци". Уште попросто, ако не потекнуваме од Александар, тогаш сме тоа што го тврдеше Глигоров на времето - Словени дојдени во 6-от век кај кои е доминантна словенската култура а врските со античките Македонци се само делумни. Истиот став го има и Бугарија за нас. Денес. Сега.

Менување на името за пари е курвинска работа. А јас лично не се чувствувам како курва.

Купи!Купи!Купи!

Ете, дојде време да си купам монитор. Тргнав да пазарам по локалниве купи 2 плати 3 продавници и некако завршив во една продавница каде што имаше сосема солиден lcd монитор за некои си 200 евра. 17 инча, 2 ms response time , добар контраст, добра марка , во споредба со 15 инчниот CTX кој го имам дома - сон . И тогаш дојде тој - продавачот. Наеднаш испадна дека за само 50 евра ќе сум добиел 19 инчен монитор со не знам ти каква големина на пикселот. Јас, ненаспан од преводи и колоквиуми и со изглед не многу различен од овој на Norton(без крвта :) само ќутев додека продавачот си влезе во монолог при што на крајот испадна дека е најдобро да се земе 20 и кусур инчен монитор кој би ме чинел 420 евра но за тоа би го добил најдоброто. Јас па мислев дека најдоброто е да имаш некој со кој ќе правиш муабет на yahoo, девојка која ќе те сака или некој со кого ќе исплескаш игрица у мрежа, да не зборам за дилање на стрипови. Но не - концизен беше продавачот - не само што ова е најдоброто туку и сите ќе ми биле зависни кога ќе виделе каков монитор имам. На брзина излегов од продавницата бидејќи ме мавна еден лош филм - и додека идев накај дома ми текна на една сцена од Fight Club...Advertising has us chasing cars and clothes, working jobs we hate so we can buy shit we don't need. We're the middle children of history, man. No purpose or place. We have no Great War. No Great Depression. Our Great War's a spiritual war... our Great Depression is our lives. We've all been raised on television to believe that one day we'd all be millionaires, and movie gods, and rock stars. But we won't. And we're slowly learning that fact. And we're very, very pissed off.

Дали човек може да изеде англиканска катедрала?

Деновиве сум прилично зафатен, па решив да ги симнам новиве епизоди Family Guy и South Park за да се порелаксирам во малкуто слободно време, но се што тие направија е да ме потсетат колку британскиот хумор е над американскиот. Ете, после ропството, империјализмот, расната дискриминација и фрлањето на напалм врз Македонците во егејска Македонија, британците (читај англичаните и нивните горди но сепак зависни соседи шкотите, другите се или луди ирци или типчиња кои живеат во велес само без второто е, и плус на тоа немаат топилница) направија нешто што би ми недостигало кога на пример некој би им активирал нуклеарна бомба. Ова е хумор кој , за разлика од филмовите на Вуди Ален , е навистина квалитетен иако го разбираат многу малку луѓе. Една од неговите главни карактеристики е сарказмот и бесмисленоста (види наслов). За жал, многу луѓе мислат дека Monty Python Е британскиот хумор. Заборавивте на The Office, Only Fools and Horses, Allo Allo, Extras, Blackadder , Mr. Bean...? Иако морам да признаам дека Family Guy, Futurama, Seinfeld...се навистина интересни, ниеднa од тие серии (а основата е американскиот хумор кој е некако...едноставен, прост, straight to the point. како се што е американско всушност) не може да ме насмее како типот што сакаше да го прескокне La Manche , да изеде англиканска катедрала и да ископа тунел до Јава , Ron Obvious. Сцената кога типот си ги мие забите и буквално пробува да ја гризне катедралата...priceless. (мислевте дека ќе има некаква споредба со тоа дали може Македонија да влезе во NATO, нели? :)

Thomas More, X-Men и Star Trek

Таму некаде одамна у Англија постоело време кога империјата баш и не била на стабилни нозе. Кралот бил со многу слаб морал, што потоа ќе доведе до тоа да на власт дојде парламентот, а криминалот бил толку голем што биле донесени драконски казни (смртната казна била една од најчестите). Е, тука еден човек по името Thomas More во своето истоимено дело си замислил остров наречен Утопија. На тој остров, според него, сите луѓе би работеле 6 часа дневно, би ги менувале своите имоти на секои десет години, и не би постоело ропство или било каква нееднаквост. Луѓето не би ги ценеле материјалните вредности, туку би се интересирале за културата и уметноста, и за тоа да помагаат на другите луѓе кои би биле нивни браќа и сестри не по крв туку по меѓусебниот однос. Овие луѓе би биле до толку незаинтересирани за материјалните вредности да своите затвореници би ги оковувале со злато и сребро, бидејќи тие материјали нема да имаат никаква вредност за нив.Сите луѓе би биле третирани исто, сите религии би биле почитувани на ист начин со иста почит (додуше ако некој бил атеист неможел да дојде на никаква власт во островот)... И сето ова се случува во книга напишана во 1514 година!
Ех, поминуваат векови и доаѓа еден друг тип наречен Chris Claremont и типов наследува еден waspовски стрип под името Uncanny X-Men. Chris го менува стрипот од самиот темел (претходно стрипот е пишуван и креиран од Stan Lee), воведувајќи луѓе (од двата пола се разбира) од различни раси и од различни нации на планетата. Отелотворението на идејата за еднаквост која More на еден срамежлив начин ја преставил во Утопија е Charles Xavier. Charles е човек кој симболично може да ги чита мислите на другите луѓе. A, тоа што сите луѓе го сакаат е еднаквост, братство и пред се слобода. Годината овој пат е 1975, а наспроти него се појавува Magneto, кој ја преставува животинската страна на човештвото, таа која во Утопијата на More не би постоела (иронично, тој е владетел на Genosha, остров на кој мутантите живеат во релативна еднаквост). Страната водена од одмазда, гнев и емоции, заборавајќи на рационалноста и компромисот на кои Xavier инсистира од самиот почеток. Додатно на тоа, сите мутанти се напаѓани од луѓето само заради тоа што се различни, преставувајќи ги сите хомосексуалци, црнци, секој кој е на било каков начин угнетуван во својата држава само затоа што не одговара на профилот на "нормален".
И конечно, тука е Star Trek. Не би зборувал многу за таа серија, освен дека има одиграно толку голема улога во промената на мислењето на младата генерација во шеесетите (жена, па уште и црнкиња со власт врз белци било незамисливо за тоа време) што цела една група на политичари, уметници, научници и писатели беа инспирирани од светот на Star Trek, кој всушност ја преставува Утопијата на More со некакви технолошки напредоци.
Иако разликата меѓу овие три идеи е повеќе векови, можеме да видиме дека луѓето дури и во времето на колонијализмот, исто како и во времето на глобализмот сакаат подобра иднина за своите деца. Иднина каде сите ќе живеат како луѓе, и каде секој ќе се цени по својот карактер, а не по тоа каква боја на кожа има или кој му е татко/мајка/роднина. За жал, тоа покажува (ако во предвид се земе Платон, кој живеел и работел пред повеќе од 2500 години, а имал сличен концепт за еднаквост и владеење на најспособните без никаков непотизам) дека човештвото постојано се врти во круг. Целиот технолошки напредок не ја променува свеста на самиот човек. Или, како што тоа прекрасно го срочи еден австриски писател, ако Диоген дојде денес во нашиот свет, единствената разлика ќе биде во тоа што тој ќе бара човек сред бел ден со електрична лампа наместо со лампа на масло.

LOTRO review

Бидејќи би било бесмислено да зборам за LOTRO а да не го спомнам WOW како најуспешен MMORPG во историјата, ќе одам токму со тоа - споредба меѓу нив двете.
Приказна - приказната во LOTRO е оригиналната приказна од која креаторите на WOW краделе како македонски политичари. Ќе се сретнете со Gandalf, Tom Bombadil, Aragorn, The Witch King of Angmar и многу други. Играта ја следи хронологијата на филмот и сега со најавувањето на експанзијата Рудниците на Морија, јасно е дека е стигната до некаде половината на првиот филм. Дотогаш, има updates на секои два месеци во форма на "books" (број 12 е последна) со кои се оди нанапред со приказната.
Gameplay - овде LOTRO украл се од WOW. Буквално. Ако сте играле WOW можете без никакви проблеми да почнете со оваа игра, нема да имате никаков проблем со нејаснотии. Би рекол дека е до толку слично што дури и магиите (повеќето од нив) се исти кaко во WOW. Се разбира дека од излегувањето има излезено многу patchови кои ја зголемиле разликата помеѓу WOW и LOTRO во gameplayот, но во самото јадро двете игри се исти.
Графика - Ова е една од болните и во исто време работите во кои LOTRO успева целосно да го победи WOW. Имаше доволно слики , ќе додадам дека играта има и Direct X 10.1 подршка. Лошата страна е во тоа што играта на моменти сецка, а во PVMP дури и лагира поради големината на текстурите.
PVP - Не постои класично PVP во LOTRO, туку има PVMP ( player versus monster player). Идејата е да една од end game мапите е огромно боиште на кое може да се влезе ако вашиот лик е 50 lvl (максималниот во играва), и се судирате и со NPCs и со други играчи кои играат како monsters (orcs, spiders, goblins). Прилично интересен концепт.
Број на играчи - Уште една голема (и најголема) маана на LOTRO. LOTRO неофицијално има некаде околу 300 илјади играчи, што е многу малку ако го споредиме со десетте милиони на WOW. Додатен проблем прави тоа што играта има повеќе сервери, па тие се додатно поделени на американски и европски... Едноставно има многу малку луѓе. Никогаш нема да се случи да бидете целосно сам на мапата, но во споредба со WOW играта е празна.
Звук - музиката и ефектите се на ниво, но играта има некаков чуден bug да од време на време звукот го снемува. На пример, седите пред река и слушате како тече водата... Одеднаш има тишина...Па повторно течење на вода. Навистина чудно.
Се на се - 9/10. Играва е навистина интересна. Освен тој bug со звукот и големата хардверска побарувачка, играта е навистина квалитетно направена. За жал, играта нема доволно голем број на играчи да биде игрива. Имаше инстанци за кои требаа 12 луѓе и не можевме да ги најдеме на целиот сервер во 6 часот попладне. Сега за сега,WOW останува на врвот. Тоа не значи дека LOTRO e лоша игра - напротив, играта од сите аспекти е навистина добра, но има премал број на играчи за квалитетно играње.

LOTRO 3 (и претпоследен) ден

Бидејќи trial-от трае само седум дена, од кои два дена чекав да ми го донесат dvd-то, а третиот се пафтав со огромен update (мислам некаде околу 2 GB), денес беше претпоследниот ден од дружбата со LOTRO. Играта ми остави навистина убав впечаток, но ги покажа и лошите страни, меѓу кои би издвоил три: мал број на играчи, голема побарувачка на хардверот (дури и со high end компјутер има сецкање во главните градови на расите) и некаков чуден bug со звукот. Но, повеќе за тоа во утрешниот пост кога ќе направам suma sumarum на целава авантура со LOTRO. Следуваaт слики од Bree Land.

LOTRO 2 ден

Се повеќе и повеќе се воодушевувам од играва. Од времето кога ја играв бетата (тоа беше ако не се лажам минатиот февруари играва навистина напредувала, а богами и бројот на играчи не е мал. Втора тура слики од Shire и понекоја од Bree.

LOTRO

За gameplay,број на играчи и дали играта е добра или не у некој нареден пост. Сега, бидејќи сликата вреди илјада зборови следува Shire во Lord of the Rings Online.