Max Payne или спомените на една младост

Нормално, не алудирам на тоа дека сега сум престарен, туку на времето кога во 2001 година јас и уште неколку другари ја земавме играта под името Max Payne (тогаш имавме по некои си 18 години, полни со адреналин и со верба дека можеме да го смениме светот) која потполно легна на нашите амбиции да ја исползуваме нашата агресија од извесниот конфликт во светот на игрите (подобро нели отколку да го правиме истото во реален живот). Тоа што мене ме зачуди беше концептот на раскажување на приказната што сега ми изгледа на класичен Френк Милер rip-off. Noir, преполна со трагедија и на моменти надреални сцени (како сцената во која Max трча низ својот ум за да излезе од сеќавањето на неговата фамилија која била убиена, а ве води гласот на бебе кое плаче) приказната го крена нивото на севкупната gaming industry и по неа излегоа еден куп мрачни приказни (Blood Rayne anyone?) кои се вклопија совршено во индустријата која тогаш беше за деца а сега просечен gamer има 27 години и бара нешто повеќе од забава.Кој ја нема играно, нека го земе и вториот дел, има малку подобра графика а не губи ништо на квалитет од првиот. Со оглед на тоа што има и trailer за филмот по играва, еве го и него. Уживајте...И дa, Mark Walhberg е совршен за улогата. Ех ова буди сеќавања и сум многу субјективен... Непроспани ноќи и многу многу дремење пред монитор :). Good times.
p.s. Iron Man rocks!